Impresje pienińskie cz.1

Niestety, długo nie trzeba mnie namawiać, abym zgodziła się gdzieś pojechać choćby w ramach pracy. Tym razem padło na Pieniny. W sumie bardzo nieliczne mam wspomnienia z tych okolic. Najstarsze dotyczą spływu Dunajcem, który to spływ zaliczyłam jako mocno małoletnie dziecko, oraz Czorsztyna i Niedzicy odwiedzonych kilkanaście lat temu, kiedy w czasie kilku z rzędu wakacji, razem z moim Tatą, pokazywaliśmy Maleństwu Polskę.

Uznałam, że pora mieć nowe wspomnienia. I tak dziś rozpoczęłam wędrówkę po tych okolicach.

Dzień pod hasłem – gotyckie kościoły drewniane i elektrownia wodna w Niedzicy. Wszystko to piękne i bardzo interesujące, ale i tak najpiękniejsze były stogi siana poustawiane na skoszonych łąkach. Od lat już takich nie widziałam. Dziś królują wielkie zafoliowane bele siana, które nijak nie poprawiają krajobrazu, a stogi są takie malownicze 

  

Ale stogi stogami, krowy krowami (wreszcie pasące się na łąkach a nie zamknięte w oborach) a drewniane kościoły jakby zeszły na dalszy plan. Zasługują jednak na zauważenie.

Łopuszna – wieś związana z księdzem Tischnerem. Może nie będę odkrywać moich poglądów, ale napiszę tylko, że co zaskakujące, dla mnie jest to postać zasługująca na szacunek. Nie wiem co jest w tych starych drewnianych świątyniach, nie ważne czy kościołach czy cerkwiach, ale budzą mój zachwyt i staram się chłonąć wyjątkową atmosferę tych miejsc. Mogę siedzieć i siedzieć i nawet ksiądz opowiadający historię kościoła w Dębnie Podhalańskim, mimo, iż podobno mocno chimeryczny nie wywołał u mnie chęci ucieczki i z przyjemnością go wysłuchałam. O dziwo nie krzyczał, że robiłam zdjęcia. Co prawda byłam pewna, że zakaz dotyczy lamp błyskowych, ale podobno w ogóle zdjęć robić nie wolno. Czyli publikuję zdjęcia pochodzące z wykroczenia jakiego dokonałam ;) 

  

I jeszcze Przełom Białki pod Krempachami i SromowceWyżne na koniec

A na koniec coś co mnie niesamowicie rozbawiło

że niby co?