Świętomarcińskie rogale mają swoje muzeum

Na poznańskim Starym Rynku w pięknej 500 letniej kamieniczce mieści się Rogalowe Muzeum Poznania. Renesansowe wnętrze pięknie przenosi nas w inny świat, świat gwary poznańskiej, historii i legend  oraz najważniejszego eksponatu tego miejsca – rogali. Cudowne miejsce dla dzieci, które mogą własnoręcznie przygotowywać rogale.

Ale nie tylko gzuby J (dzieci po poznańsku) mają świetną zabawę podczas wizyty w Muzeum, dorośli też nie nudzą się ani chwili.

Okna kamieniczki wychodzą na poznański Ratusz z trykającymi się każdego dnia w południe koziołkami. Ale nie tylko widok jest piękny. Samo wnętrze też budzi zachwyt – piękny drewniany sufit, stare mury i odrestaurowana podłoga. Przewodnicy ze swadą opowiadają o św. Marcinie, prezentują historię miasta i rogali a na końcu przygotowują rogale z pomocą słuchaczy.

Nie tylko mele (dziewczynki) i szczuny (chłopcy) mogą założyć czapkę piekarza tzw. budyniówkę. Każdy dorosły również może poczuć się jak profesjonalny cukiernik J Zabawa jest przednia i czas biegnie zupełnie niepostrzeżenie.

Wszyscy zostają poczęstowani kawałkiem certyfikowanego rogala. Podziwiam tych co są w stanie zjeść całego rogala na raz. Ja po zjedzeniu połówki mam dość na długo. Lubię ich smak i nie potrafię się im oprzeć, jednak dla mnie są tak słodkie i sycące, że kawałek specjału w zupełności mi wystarcza.

Po takich atrakcjach warto wyjść na spacer po Starym Rynku i okolicznych uliczkach.  

 Poznań to fajne i ładne miasto. Odkryte przeze mnie stosunkowo niedawno, bo kilka lat temu. Kiedyś kojarzyło mi się jedynie ze sknerstwem swoich mieszkańców, dziś z przyjemnym Rynkiem, terenami zielonymi, których nie brakuje i miłymi mieszkańcami.

A dziś w św. Marcina nie sposób odmówić sobie rogala na deser do herbaty 

Rogal smakuje mi zupełnie inaczej, odkąd byłam w Rogalowym Muzeum innym okiem patrzę na ten tradycyjny wypiek. 

I Wam polecam wizytę w muzeum.