Wiem po co tłukłam się prawie 2000 kilometrów – Chapelle Ste – Barbe i nie tylko

Bretanię odwiedzamy po raz trzeci. 

Szwendamy się po znanych już kątach, ale przede wszystkim szukamy nowych miejsc.

Wczoraj wyruszyliśmy do części centralnej.

Dotarliśmy w miejsce, które zachwyciło nas oboje, zaparło dech w piersiach i stwierdziliśmy, że nawet jeśli nic już nas nie zachwyci w czasie tych wakacji, to, To miejsce jest tym, dla którego warto było tłuc się prawie 2000 kilometrów nawet z migreną.

Chapelle Sainte– Barbe, bo niej mowa, znajduje się w bezpośredniej bliskości miasteczka   Le Faouët. Z resztą to jedna z wielu Chapelle w tej okolicy (o innych za chwilę) ale to właśnie Ta, to właśnie To Miejsce.

Legenda głosi, że miejsce powstania kaplicy związana jest z burzą i polowaniem. Zaskoczony burzą Jean de Toulbodou obiecuje wznieść kaplicę poświęconą św. Barbarze jeśli żaden piorun go nie trafi. Tak w l489 rozpoczyna się budowa kaplicy w niezwykłym miejscu. Miejscu ukrytym wśród wzgórz, w lesie nad rzeką Elle.

Nie będę rozpisywać się o historii, budowie, walorach architektonicznych, zanudzę Was zdjęciami J

Obok tej samej miejscowości jest jeszcze jedna kaplica. Chapelle Saint – Fiacre. Ta z kolei zachwyca rzeźbami we wnętrzu, ale magii swojej poprzedniczki nie ma. 

Samo Le Faouët to małe, typowo francuskie miasteczko z drewnianą halą targową na środku rynku. Kamieniczkami, większymi i mniejszymi. Po prostu typowa francuska prowincja J

Widzieliśmy już sporo więcej, ale to nie jest dziennik z podróży a jedynie zapiski mówiące o miejscach wyjątkowych. Dlatego nic więcej już dziś pisać nie będę, wkleję na koniec kilka zdjęć z klasztoru cystersów, wielokrotnie przebudowanego i dlatego zatracił swą pierwotną urodę, choć brzydki absolutnie nie jest.