Zielony barszcz – szczawiowa po ukraińsku ZnP*

Ciągłe poszukiwanie nowych zup doprowadziło mnie do przepisu na zielony barszcz, który polubiliśmy bardzo, tym mocniej, że wiosenny szczaw tak bardzo cieszy swą nowalijkowatością. Barszcz odkryłam rok albo dwa temu, wcześniej gotowałam klasyczną wersję szczawiowej. Wiosną jak tylko pojawia się pierwszy szczaw w ogrodzie gotuję go tak często, że z przyjemnością zmieniam go na botwinkę, choć ta druga zupa specjalnie nie cieszy Maleństwa.

Zielony barszcz

2 l bulionu warzywnego lub drobiowego

3 ziemniaki

 2 marchewki

sporo liści młodego szczawiu (sklepowe pęczki są malutkie i trzeba ich wziąć ze 3 albo i więcej aby uzyskać wymagany smak)

1 łyżka masła

1 liść laurowy

sól, pieprz

pęczek koperku

jajka ugotowane na twardo (po 1 na talerz)

ew. kwaśna śmietana do podania

Ziemniaki, marchew umyć, obrać i pokroić w kostkę. Do gotującego bulionu wrzucić ziemniaki i marchew oraz dodać liść laurowy. Gotować do miękkości warzyw. W tym czasie szczaw przebrać, dokładnie umyć aby żadne drobinki piasku nie dostały się do zupy, odsączyć i pokroić w niezbyt cienkie paseczki. Na dużej patelni rozpuścić masło, wrzucić na nie posiekany szczaw i chwilę smażyć aby szczaw zmiękł. Tak przygotowany szczaw dodać do zupy, chwilę pogotować, doprawić do smaku solą i pieprzem.

Podawać gorącą zupę z dużą ilością posiekanego koperku i jajkiem na twardo. Dla chętnych łyżka gęstej śmietany też mile widziana.

Smacznego!!!

W piwnicy mam solidną KOTłownię. 4 koty PGRu z Żarowa. Wszystkie niezwykle ufne, mizisate i bardzo kochane. Dwa maluchy wiadomo, że nie wrócą na stare miejsce, szkoda takich słodziaków odwozić w tak nieprzyjazne miejsce. Gorzej sprawa się ma z dwoma dorosłymi kotkmi. Margo, czarna z malutkim białym pędzelkiem na gorsie, ma około roku i poza wielkością niczym nie różni się od maluchów. Kocha ludzi, kocha być pieszczona, lubi się bawić kocha inne koty. No i Brunia. Ta spędza mi sen z powiek. Jej spojrzenie mówi, jak wiele już przeszła w bezdomnym życiu i jak trudno się tak żyje. Większość czasu spędza na odpoczynku i ładowaniu kocich akumulatorów przed powrotem w bezdomność. Serce mi pęka bo tak proludzkie koty nie powinny żyć bez swoich kochających ludzi. 

Jednak czas goni. 

Margo i Brunia, jeśli nie znajdą domów bądź domów tymczasowych, w niedzielę wrócą do Żarowa. Klatki są niezbędne aby pomóc pozostałym kotom z tego stada. Tamte pewnie nie będą już tak miziaste, uciekają przed ludźmi, więc odesłanie je po sterylizacji i wyleczeniu na stare miejsce boleć będzie mniej.

Może ktoś pokochałby Margo lub Brunię, może ktoś choć dom tymczasowy może im zapewnić????  Pomocy!!!