Ciasto z owocami na maślance i głupota starej Baby

Macie jakiś awaryjny przepis na szybkie ciasto na wypadek niespodziewanych gości?

Ja mam.

Pod warunkiem, że w lodówce stoi karton maślanki. Owoce do ciasta zawsze jakieś się znajdą. Przecież jakieś jabłka, czy puszka brzoskwiń znajdzie się chyba w każdym domu. W wersji sezonowej można wykorzystać inne owoce. Za każdym razem ciasto jest inne dzięki zmienności owocowej.

Ciasto najlepiej smakuje zaraz po upieczeniu. Można wzbogacić je o kruszonkę a do serwowania podać bitą śmietanę lub gałkę lodów. Ja jednak wolę je samo, ale jeszcze lekko ciepłe. Następnego dnia jest dobre, ale nie tak dobre jak ciepłe J

Ciasto z owocami na maślance

1 szklanka maślanki (nie można jej zastąpić jogurtem, nie wiem czemu, ale nie smakuje jak trzeba)

1 szklanka cukru

3 jajka

½ szklanki oleju

2 ½ szklanki mąki

3 łyżeczki proszku do pieczenia

ekstrakt waniliowy

owoce (u mnie truskawki)

cukier puder do posypania

Jajka z cukrem ubić na puszystą masę. Dodać olej, lekko ubić. Następnie dodawać przesianą mąkę wymieszaną z proszkiem do pieczenia na zmianę z maślanką. Całość dokładnie wymieszać, ale nie wyrabiać długo – jedynie do połączenia składników.

Ciasto wyłożyć na przygotowaną blaszkę (u mnie tortownica o średnicy 24 cm) na nim ułożyć osuszone owoce i wstawić do piekarnika nagrzanego do 180 stopni na 45 – 60 minut, aż upiecze się „do suchego patyczka”.

Po wyjęciu lekko przestudzić i najlepiej zaraz potem podawać posypane cukrem pudrem.

Smacznego!!!

Takie ciasto najlepiej smakuje w ogrodzie, jedzone w miłym towarzystwie. Na szczęście pogoda wreszcie się poprawiła a miasto chyba o nas zadbało i rozpoczęło coroczną walkę z komarami. Można spędzić w ogrodzie sporo czasu, nawet wieczorem.

Niestety ogród niesie ze sobą pewne niebezpieczeństwa, zwłaszcza dla nierozsądnych, żeby nie powiedzieć głupich Bab ;)

Niecierpliwość i ciekawość to niestety moje główne przywary, które jak się przekonałam na własnej nodze, mogą się skończyć mało atrakcyjnie. Na najbliższe 10 dni jestem z lekka uziemiona (mam nadzieję, że maksymalnie tydzień). Z tego wszystkiego cieszy się Filonka bo ma towarzystwo do spania. Zdecydowanie mniej cieszą się moi Panowie, bo nie wolno mi chodzić, więc wszystkie moje obowiązki muszą zostać przez Nich przejęte. Mało tego, ktoś będzie musiał znaleźć czas na pojechanie z Filonką do weta na zdjęcie szwów, bo to już we wtorek jest pora. 

Napiszę tylko, że kości mam całe mimo bliskiego kontaktu z płytą granitową, która nie chciała stać a wolała leżeć, tylko czemu na mojej nodze????