Stambuł cz.2

Drugi dzień postanowiliśmy poświęcić na tereny „za murami”. Stambuł, a właściwie Konstantynopol chroniły mury obronne, które wytyczały miasto. Jeśli weźmiemy pod uwagę, że budowano je w IV a następne w V-VI wieku i obszar jaki obejmowały możemy sobie łatwo wyobrazić jak potężnym miastem był Konstantynopol.

Niemal przy samym końcu Złotego Rogu, już za murami znajduje się miejsce niezbyt często odwiedzane przez turystów nie będących muzułmanami. Warte jest jednak trudu dotarcia z dwóch powodów: meczetu Sultan Eyüp i wzgórza Pierre Loti z cmentarzem i cudownym widokiem na miasto i zatokę Złoty Róg.

Wspomniany meczet jest jednym z najważniejszych dla muzułmanów, pielgrzymują do niego licznie, o czym przekonaliśmy się na własne oczy. W żadnym wcześniej odwiedzonym nie było tak wielu wiernych modlących się i tylu muzułmanów w ogóle.

Może jakiś znawca tureckiej kultury wyjaśni mi o co chodzi ze strojami małych chłopców. Było ich tam naprawdę wielu. Na ogół z całymi rodzinami, a atmosfera wyraźnie była uroczysta.

Ten przemiły starszy Pan poprosił o zrobienie Mu zdjęcia wraz z Wnuczkiem (jak przypuszczam). Nie On jeden prosił o sfotografowanie, liczne dzieci zaczepiały mnie i prosiły o zrobienie zdjęcia, bardzo to lubię :)

Z meczetu pojechaliśmy kolejką na szczyt wzgórza, tam wypiliśmy w kawiarni położonej w samym centrum cmentarza po tureckiej herbacie i spacerkiem zeszliśmy na dół do miasta.

Będąc w tamtej okolicy warto zajrzeć do Kościoła Na Chorze. My byliśmy tam przy poprzednim pobycie w Stambule i teraz jedynie przespacerowaliśmy się w jego okolicy.

 I jeszcze klika zdjęć z tamtej części miasta. Sporo tu drewnianych domków, malutkich i bardzo kolorowych. Mury obronne są widoczne, a oprócz nich można napotkać i inne niezwykle cenne zabytki.

Aby dać wszystkim odetchnąć od zdjęć miasta następny post poświęcę kuchni tureckiej i niesamowitych specjałach.