Bastides

Ostatnie dni wakacji, a ja próbuję przegonić czas i zdążyć ze wszystkim przed powrotem w codzienny kierat, ale nie za bardzo mi to wychodzi. Na szczęście armagedon po malowaniu już ogarnięty więc mogę zająć się kuchnią i oczywiście zaległymi wpisami na blogu.

Obiecałam wpis o bastides, czyli warownych osadach, które w południowo – zachodniej Francji powstawały w XIII i XIV wieku. Francuscy i angielscy królowie starali się umocnić swoją pozycję na tych terenach i w tym celu budowali właśnie takie warowne miasteczka. Z ponad 300 bastides do dziś pozostało ich stosunkowo niewiele a przynajmniej niewiele zachowało swój wyjątkowy charakter.

Wszystkie budowane były wg podobnego planu, układ ulic w formie szachownicy, na środku rynek z arkadami i halą targową pośrodku.

Często pochodzenie miasteczka dziś poznajemy po charakterystycznym warownym kościele. My odwiedziliśmy ich około dziesięciu, a kilka mniej ciekawych mijaliśmy jedynie bez zatrzymywania.

Ponieważ to nie przewodnik po Francji nie będę o każdym pisać osobno, pokażę po prostu ich różnorodność i wyjątkowy klimat.

I obiecałam napisać o największym rozczarowaniu. Otóż kilka lat temu odwiedzając ten region trafiliśmy do Rocamadour , które wówczas zrobiło na nas wielkie wrażenie. Zwiedzaliśmy je wczesnym rankiem, kiedy jeszcze nie dotarły tysiące turystów. Teraz było inaczej. Wczesne popołudnie, dzikie tłumy i komercja wyłażąca z każdego kąta. A przecież kiedyś to było jedynie miasteczko wklejone w skałę, przed długie lata stanowiące miejsce pielgrzymek do cudownej figury Czarnej Madonny, a jeszcze wcześniej do grobu o którym myślano, ze złożone są w nim szczątki wczesnochrześcijańskiego pustelnika św. Amadoura.

Byliśmy tam drugi i ostatni raz.

Mam nadzieję, że te wyjątkowe miasteczka spodobały się Wam podobnie jak nam. Mogłabym godzinami włóczyć się po najczęściej stromych wąskich uliczkach pełnych kamiennych domków lub tych budowanych z muru pruskiego.