Katarzy i ich zamki

Lubimy schodzić z utartych szlaków, tym bardziej, że te utarte w większości już przeszliśmy w czasie wcześniejszych wakacji. Ty razem też postanowiliśmy „iść pod prąd”. Smakować prowincję, unikać dużych miast i tłumów turystów a odwiedzać miejsca nietypowe zwłaszcza dla Polaków. Praktycznie nam się to w 100% udało z jednym małym wyjątkiem, ale o tym innym razem. Tam gdzie bywaliśmy spotykaliśmy niemal wyłącznie Francuzów, a jedynymi obcokrajowcami byli nieliczni Anglicy, co nas specjalnie nie zdziwiło, gdyż ten rejon Francji jest mocno związany historycznie z Anglią. Na nasz celownik trafiły zamki katarskie. Kupiliśmy „Paszport Kraju Katarów” dzięki czemu nie zbankrutowaliśmy ;) na bilety wstępu do zamków i klasztorów bo dla posiadaczy paszportów były one w cenach zniżkowych i pieniążków starczyło na dobre wino i doskonałe jedzenie. Polecam wszystkim, którzy planują zobaczyć więcej zabytków związanych z tym ruchem religijnym.

Niewiele wiem o tym ruchu religijnym, ale bardzo podoba mi się podłoże jego powstania. Niechęć do feudalizmu i sprzeciw przeciwko hierarchii kościelnej przyczyniły się do szybkiego rozpowszechniania się ruchu w południowo – zachodniej części Francji. Głównymi ośrodkami były Tuluza i Albi. Wzrost popularności kataryzmu i jawna krytyka kościoła spowodowały, że Papież Innocenty III w 1209 roku ogłosił krucjatę przeciwko Katarom. Krucjata trwała długo i była bardzo okrutna. Heretycy chronili się przed krzyżowcami w zamkach położonych na wysokich skałach. Za koniec istnienia Katarów przyjmuje się zdobycie przez krzyżowców twierdzy w Montségur w 1244 roku.

Niestety to jedyny zamek na który nie wdrapaliśmy się a to za sprawą mojej jeszcze nie do końca sprawnej nodze. Potem już było lepiej i jakoś dawałam radę.

Do dziś zachowało się wiele zamków, gdzie kryli się Katarzy, opactwa które również im sprzyjały. Są imponującą spuścizną tych odległych czasów. Kiedy zwiedzaliśmy kolejne zamki próbowałam sobie porównać je z naszymi zamkami ze Szlaku Orlich Gniazd niestety porównanie nie wypadło korzystnie dla nas. Zarówno ze względu na imponującą wielkość francuskich zamków, jak i fakt, że pochodzą one z dużo wcześniejszych czasów co dodatkowo pogłębia poczucie, że zawsze byliśmy sporo w tyle w stosunku do zachodnich krajów Europy. Ale przecież kompleksów mieć nie powinniśmy.

Chateau de Villerouge

Opactwo Lagrasse

Chateau d'Arques

Ten zamek najbardziej mi się podobał i spędziliśmy w nim najwięcej czasu - Chateau de Puilaurens, widoki z jego murów i same mury są warte uwagi.

Chateau Queribus

Chateau Peyrepertus 

I urocze opactwo St - Hilaire

I jak pierwsze wrażenia?

Nasze były bardzo pozytywne, a widoki Pirenejów i rozsianych na szczytach zamków bardzo romantyczne. Szkoda, że region stracił na znaczeniu, kiedy przesunięto granicę i zamki te przestały być zamkami strzegącymi granic kraju. Ale mimo, że minęły setki lat od ustanowienia nowych granic nadal widać, czuć i słychać wpływy Katalońskie w tych okolicach.