Zupa na poniedziałek – zupa cebulowa 1

Zupa cebulowa pojawiła się w naszym domu za sprawą mojej fascynacji Francją, jeszcze w latach 70. Nie było wtedy internetu, a książki kucharskie prawie nie były wydawane, a jeśli już to dostosowane do naszych realiów. Szczególnym miejscem do zbierania przepisów był „Przekrój” ze swoim kącikiem kulinarnym. Trafiały się tam czasem całkiem ciekawe i niecodzienne przepisy. To chyba tam przeczytałam o zupie cebulowej, choć głowy sobie nie dam uciąć. Potem wypróbowałam wiele innych przepisów, a jeden zagościł na stałe jako ten NAJ, ale ten darzę szczególnym sentymentem, bo w tamtych czasach stanowił jakiś powiew zachodu choćby w postaci talerza zupy.

Zupa cebulowa

800 g cebuli

3 łyżki masła

2 łyżki oleju

1 łyżka mąki

1 ½ l bulionu

¾ łyżeczki suchego tymianku, albo pęczek świeżego

sól, pieprz

do podania: grzanki i ostry żółty ser

Cebulę obrać, pokroić w półplasterki. W dużym rondlu z grubym dnem rozgrzać oba rodzaje tłuszczu wrzucić cebulę, lekko ją posolić, smażyć na niewielkim ogniu przez około 15 minut aż do zezłocenia. Pod koniec smażenia dodać tymianek chwilę jeszcze smażyć. Następnie wsypać mąkę dokładnie całość wymieszać. Kiedy mąka z cebulą się zasmaży porcjami dodawać bulion  dokładnie rozprowadzając zasmażkę aby nie powstały grudki. Kiedy dodamy cały bulion zupę doprowadzić do wrzenia, zmniejszyć ogień i gotować jeszcze przez około 15 minut do całkowitej miękkości cebuli. Zupę doprawić solą i pieprzem, przestudzić, zmiksować.

Podawać gorącą z grzankami i utartym ostrym serem.

Smacznego!!!

A dla tych co czekają na wieści z placu kociego donoszę, że Filonka ma się świetnie, rozbrykała się już całkiem nieźle. Bunia na razie jest na etapie stawania na progu pokoju, w którym zamknięta jest Malutka i miauczenia z wyraźną prośbą o wpuszczenie. Kiedy Bunia miauczy, Filonka zamiera i słucha z wielkim zainteresowaniem tego co się dzieje za drzwiami. Kiedy nie było Buni w domu pozwoliliśmy Filonce pozwiedzać pozostałe pokoje. Ale miała frajdę ;) 

Malutka jest taka słodka, że nie mogę myśleć o tym, że ja siedzę w pracy a Ona nudzi się w domu.

Ja chcę urlop kocierzyński :) Wytłumaczcie ZUSowi, że takowy jest niezbędnie potrzebny personelowi malutkich koteczków ;)

Ps. Dzisiaj wstałam ponad pół godziny wcześniej aby obsłużyć Filonkę i się z Nią pobawić przed pracą. Właśnie po mnie łazi i próbuje upolować mojego kolczyka. Muszę zmienić je na krótkie :)