Proszę Państwa oto ... Filonka

Już wiecie, że bicie się z myślami czasem prowadzi do całkiem fajnych decyzji. Ja biłam się tak długo, że aż solidnych guzów się nabawiłam. Ale podjęłam decyzję, mało tego, dokonałam tego co postanowiłam. Od kilku godzin w moim domu mieszka piękna malutka i niesamowicie słodka i delikatna osóbka – Filonka. 

Nie potrafię inaczej i dlatego zacznę od początku, może nie od stworzenia świata, choć w kontekście tego kociaka pewnie powinnam (zainteresowanych odsyłam tutaj), ale od tego skąd pochodzi nasz nowy członek rodziny. Anka Wrocławianka pomogła już kilku kotkom i nie tylko uszczęśliwiła dobrymi domami koteczki, ale uszczęśliwiła personel koci nowymi Panami, którym będą służyć. Od momentu podjęcia decyzji o dokoceniu wiedziałam, że najbardziej bym chciała kociaka właśnie z rąk Ani. Niemal od razu wiedziałam, że ma dla mnie idealną kandydatkę. Ja cierpliwie (hłe, hłe, ja i cierpliwość) czekałam na kocią propozycję. I co z tego, że marzyłam o ślicznej szylkretce kiedy serce od razu wyrwało się do Jej siostry. Mało tego W. też od razu zapałał miłością do tego czarno – białego kłębuszka z wielkimi, wiecznie zdziwionymi ślepkami. Klamka zapadła, po osobistym poznaniu obu sióstr nie było już cienia wątpliwości. Szylkretki mieć nie będziemy, przynajmniej nie teraz J

No i powstał problem. Niezwykle wielki i ważny problem. Jak damy na imię naszej nowej członkini rodziny. Pierwsza moja myśl była taka, że taka czarno – biała dama jest tak elegancka jak Coco Chanel i będzie się nazywała Coco, ale wizyta u Ani olśniła nas, a właściwie W. Po wyjściu stwierdził „ona jest jak kot Filemon w damskim wydaniu”. Pamiętacie bajkę o kocie Filemonie? Pamiętacie jak cały świat go zadziwiał i zaskakiwał? Nasza malutka chyba czuje świat tak samo. Wszystko jest takie ciekawe i takie dziwne, a oczęta mówią o tym w każdej chwili. Tym sposobem mamy Filonkę, nie mylić z Filemonką ;) Teraz liczymy, że rolę Bonifacego przejmie Bunia i będzie wprowadzała swoją malutką towarzyszkę w arkana kociego życia.

Od kilku godzin mamy Ją już w domu. Bunia, której reakcji bardzo się baliśmy, na razie zupełnie nie reaguje na popiskiwania kocie dochodzące z drugiego pokoju. Mamy nadzieję, że to dobrze wróży.

Filonka jest bardzo, ale to bardzo spokojniutką kociczką. Nie szaleje, mało się bawi a największym Jej szczęściem jest obecność człowieka w pobliżu i możliwość spania w bezpośrednim kontakcie z personelem.

To tyle na dzisiaj, ale proces dokacania będzie relacjonowany i zanudzę Was wszystkich zdjęciami Filonki. Kciuki nadal potrzebne za pomyślne ułożenie stosunków kocio – kocich.