Życie nie znosi pustki

PanKot jest już za Tęczowym Mostem L

W niedzielę wieczorem zaczęło się źle dziać, w poniedziałek po pracy od razu pojechałam z Nim do lecznicy, jednak nie można było Mu pomóc. Dalsza próba terapii byłaby dręczeniem kota. Byłam z Nim do ostatnich chwili, a kiedy odbywał swą ostatnią wędrówkę miał wokół siebie życzliwych ludzi i moją rękę głaszczącą Jego umęczony chorobą łepek.

Nie chcę się tu nad sobą użalać, ale bardzo źle to zniosłam i nie mogłam się z tym pogodzić. Wiem, że nie każdemu kotu da się pomóc, ale jak powiedział Weterynarz „Gdyby to był sukinkot to byłoby łatwiej, a tu tak jak z dobrym człowiekiem, żal i serce boli i ciągle się człowiek zastanawia czy można było coś więcej, coś lepiej”.

Nigdy nie spotkałam na swojej drodze takiego wspaniałego kota. Dużego, pięknego, o melancholijnym usposobieniu i niebywałej łagodności i cierpliwości.

PanieKocie bądź szczęśliwy za Tęczowym Mostem, tam już nie będzie Cię dręczył żaden cancer w uchu, żadna bakteria nie będzie szalała w Twoim futrzanym ciałku.

Życie nie znosi pustki.

Jednej kociej istocie mimo wielu wysiłków nie dało się pomóc a druga tej pomocy oczekuje. Wygląda na to, że tym razem niesiona pomoc może się zakończyć wielkim sukcesem.

Kiedy PanKot już zakończył swoją drogę Weterynarz zaprowadził mnie do swojego szpitalika i pokazał maleńką, około miesięczną – półtoramiesięczną koteczkę, która w momencie przyniesienia do lecznicy była w takim stanie, że nikt nie dawał jej szans na uratowanie. Jednak natura nas potrafi zaskoczyć i zadziwić. Malutka żyje i z każdym dniem ma się lepiej. Leczenie i „Doktor Czas” przynoszą wspaniałe rezultaty.

Malutką kicię znaleziono na jednym z wrocławskich parkingów. Leżała brudna we krwi bez jednego uszka, z raną na oczku, wielkim krwiakiem na główce. Prawdopodobnie chciała się ogrzać i wlazła pod maskę zaparkowanego samochodu. Niestety ten został uruchomiony i koteczka podzieliła los wielu kotów (ale i tak miała ogromne szczęście, którego często koty nie mają). Została okaleczona na całe życie, ale nie straciła go.

W lecznicy okazało się, że poza całkowicie uciętym uszkiem, straciła kawałek powieki, a wielki krwiak na czułku świadczy o dużej sile uderzenia. Obecnie Malutka jest kotem niewidzącym, z problemami neurologicznymi. Nigdy nie odzyska utraconego uszka ani kawałeczka powieki, jednak może spędzić swoje kocie życie w dobrym domu z kochającymi Człowiekami.

Ale aby tak się stało potrzeba środków finansowych na dalsze leczenie (obecny postęp jaki robi Mała sugeruje, że jak krwiak się całkiem wchłonie to problemy neurologiczne znikną albo zminimalizują się bardzo mocno i wzrok też ma szansę wrócić przynajmniej w pewnym zakresie).

Dlatego zwracam się z wielką prośbą do wszystkich czytających bloga i tych co zajrzeli jedynie przypadkiem wesprzyjcie leczenie Małej Koteczki bez uszka. Każda złotówka odgrywa wielką rolę, ziarnko do ziarnka ….

Maleńka tak wyglądała po pierwszych zabiegach w lecznicy

A tak wygląda po kilku dniach leczenia

Leczenie finansuje Fundacja Kocie Życie. Jeśli chcielibyście wspomóc śliczną kicię (jest niezwykle miziasta, pięknie mruczy, ugniata łapkami, to prawdziwy koci pieszczoch) przelewajcie pieniążki na konto fundacji. PROSZĘ!!!

Dane Fundacji do przelewu:

Fundacja Kocie Życie
Wrocław
nr KRS: 0000311037
data dokonania wpisu do KRS: 31.07.2008

NIP: 895 193 07 25
Regon: 020820526

Numer konta bankowego dla wpłat na cele statutowe:
Alior Bank: 30 2490 0005 0000 4500 8315 1633

w tytule wpłaty należy wpisać: Darowizna na cele statutowe na leczenie Kici bez uszka.

DZIĘKUJĘ!!!!

 I na pamiątkę, że zawsze zostanie w moim sercu PanKot jedno ze zdjeć, jakie Mu zrobiłam przy pierwszym pobycie w mojej piwnicy w czerwcu. Wtedy wydawało się, że ma spore szanse na zdrowie. Niestety nowotwór okazał się silniejszy niż myśleliśmy.

Przy tej okazji chciałabym tutaj napisać jak bardzo wspiera mnie w moich działaniach Maleństwo. Zawsze jest gotowy i chętny aby pojechać, z którymś z kotów do weterynarza, opiekować się nimi podczas mojej nieobecności. Mogę na Niego liczyć.

Jestem dumna z mojego Syna, że jest wrażliwy na to co widzi wokół siebie i jest gotowy pomagać.